Zoals ieder jaar rond deze tijd ben ik nostalgisch en nerveus. Het jaareinde komt met rasse schreden dichterbij. Nog minder dan veertig dagen tot de jaarwisseling.
Maar wat heb ik eigenlijk gedaan met alle 305 dagen hiervoor? Van het overgrote deel kan ik me niets meer herinneren. Mijn Instagram-feed kan me dit jaar niet helpen, want ik heb belachelijk weinig foto’s gemaakt. Als ik mijn agenda doorblader – een kleine newsflash tussendoor, u zult het niet geloven, maar sinds een paar weken heb ik de overstap gemaakt naar een digitale agenda, revolutie! – kan ik me een redelijk beeld vormen van hoe mijn jaar eruit zag. Maar ondanks de waardevolle momenten die er heus wel zijn geweest, bekruipt me het gevoel dat ik mijn dagen niet ten volste heb beleefd. Dat er teveel loze momenten zijn geweest, waarop ik apathisch voor de televisie of achter mijn laptop heb gehangen. Teveel naar mijn telefoon gestaard, kijkend naar hoe de levens van al die (semi-)onbekenden zich voltrokken.
Ik krijg de neiging om een inhaalslag te maken, deze laatste dagen van 2015. Om nog even het onderste uit de kan te halen, het allerbeste uit mezelf te halen, het jaar met een knaller af te sluiten. Waar ik ga beginnen? Ik heb geen flauw idee.
Het einde van het jaar betekent voor mij niet alleen een nieuwe scheurkalender, maar ook dat mijn laatste dagen als twintiger geslagen zijn. Ik vind dat echt heel eng. Natuurlijk weet ik wel dat leeftijd slechts een nummer is, en er alleen toe doet als je kaas, wijn of een banaan bent. Maar toch. Als je dertig bent, heb je je leven volledig op de rit, weet je waar je naartoe wilt, ben je wel zo’n beetje over je hoogtepunt heen, moet je je inmiddels toch in alle contexten volwassen kunnen gedragen.
Ik daarentegen rol vanuit mijn quarterlifecrisis rechtstreeks mijn dertigersdilemma in. Waar ik naartoe wil? Als ik dat toch eens wist. Over mijn hoogtepunt heen? De aftakeling – grijze haren, als ik nu niet ga sporten gaat volgend jaar alles hangen, de ergste katers ooit – is begonnen, ja. Maar dat hoogtepunt laat nog wel even op zich wachten. Het zou helpen als ik wist waar dat hoogste punt lag. En wat volwassenheid betreft: ik verbaas me er nog regelmatig over dat ik zelfstandig kan wonen.
Zoals ieder nieuw (levens)jaar dringen ook de goede voornemens zich weer aan me op: bewuster zijn van alles wat ik meemaakt, minder achter computer-, televisie- en telefoonschermen leven, meer schrijven, meer lezen (ik typte leven), sporten, meer foto’s maken, een groot doel hebben en daar heel gericht naar toewerken. Yoga, mediteren, lezen over spiritualiteit en zingeving, en mijn eigen weg daar in vinden. Meer doen voor anderen, mezelf meer ontwikkelen.
Nog 39 dagen tot 2016. Nog 41 dagen tot ik 30 ben.
Ik neem vast een voorschot op het nieuwe jaar.
