Weekly wrap up #10

Na twee hectische werkweken en één mini-vakantieweekend als beloning, is het wel weer eens tijd om een blogje te schrijven. Ik dacht dat ik maar een week nalatig was, maar het blijken er al twee te zijn. De tijd vliegt en andere clichés. In de afgelopen weken heb ik, naast de longen uit m'n lijf gewerkt, gelukkig ook nog een hoop leuks gedaan en gedacht. Tijd voor een blije lijst!

 Ik heb een nieuwe telefoon! Mijn oude (gekregen) iPhone kon me niet meer bekoren, vooral omdat 'ie zulke slechte foto's maakte. Met mijn spiksplinternieuwe HTC One kan ik wat dat betreft mijn hart ophalen. Dat biedt ook fijne blog perspectieven.

 Afgelopen donderdag zag ik mijn favorietste band aller tijden optreden in de Heineken Music Hall. The National was geweldig! Ik had verwacht dat ik wel een traantje weg zou moeten pinken - ze maken immers niet de meest opgewekte muziek - maar in plaats daarvan stond ik de hele show met een glimlach van oor tot oor te genieten. Niet te geloven hoeveel ik van hun muziek hou. Ik wil nooit meer iets anders horen.

 Voorafgaand aan het concert aten we sushi bij Ichi-E op de Arena Boulevard. Ik had in geen 100 jaar meer sushi gegeten. Ik heb er nooit heel erg zin in, maar als ik het dan eindelijk weer eens eet, vind ik het heerlijk. De sashimi viel een beetje tegen, maar de sushi die je hierboven op de foto ziet - met een reuzengarnaal in tempuradeeg - was fantastisch. En de gegrilde ossenhaas (nee, geen sushi, oeps) met zoete sojasaus en wilde spinazie was ook ontzettend lekker. 

 Zaterdag speelde ik voor het eerst in mijn leven Rockband en het was hilarisch. Dat smaakt naar nog heel veel meer Rockband dates, want mijn gitaar skills vragen er om nog wat opgekrikt te worden.

 Zondag liep ik eindelijk weer eens hard. Een week eerder probeerde ik het ook al eens, maar toen ging het niet zo lekker. Mijn benen voelden heel zwaar, het hagelde keihaard en ik had vooral veel last van m'n longen. Gisteren ging het een stuk beter en rende ik 4 kilometer met maar 2 korte looppauzes. Niet slecht, voor iemand die sinds 26 mei (de dag van de Marikenloop in Nijmegen) niet meer getraind heeft, en niet echt een basisconditie heeft om op terug te vallen. Hoe moeilijk ik het ook vind om mezelf naar buiten te slepen om een rondje te rennen, ik ga het vanaf nu in ieder geval elk weekend een keertje doen.

 Ik wil niets anders meer kijken dan Sons of Anarchy. We sjezen echter door de seizoenen heen, dus in de zeer nabije toekomst valt er niet zoveel meer te zien. Maar wat is het een gewéldige serie. Het gaat over een motorclub vol criminelen. Over vriendschap, verraad, wraak en liefde. En er zit een lekkere man in.

 Weet je nog dat ik schreef over menu planning? We're still going strong! Het lukt ons nog steeds iedere week om 3 of 4 maaltijden vooruit te plannen en ik vind het heerlijk. Wat een verademing om niet iedere dag te hoeven bedenken wat te eten, en in een super drukke Albert Heijn de benodigde boodschapjes bij elkaar te hoeven sprokkelen. 

 Mijn blog (in z'n huidige vorm) bestond vorige week 1 jaar! Twee violen en een trommel en een fluit! Op naar een heel nieuw jaar vol blogplezier :).