Vrijdagmorgen stapte ik, zoals bijna elke werkdag, om 7.45 uur op Amsterdam Amstel in de trein. Het was druk. Té druk voor een vrijdag. Eén blik op de passagiers die lamlendig in hun stoelen hingen was genoeg om deze drukte te verklaren: de trein zat vol met die hard feestbeesten die huiswaarts keerden na een nachtje knallen op het Amsterdam Dance Event (ADE). De coupé waarin ik chagrijnig stond te zijn (werken op vrijdag is tot daaraan toe, maar dan ook nog moeten stáán in de trein, pfff) stonk naar bier en sigaretten. Sommige feestgangers hingen dubbelgevouwen en diep in slaap in hun stoel. Anderen hadden duidelijk nog genoeg drugs - of adrenaline, maar who am I kidding - in hun lijf om wakker te blijven. Een vreemd contrast met de fris gedouchte en in pak gehesen forenzen, op weg naar hun werk.
Diezelfde vrijdag maakte ik 's avonds weer deel uit van een mooi contrast. Het Concertgebouw stroomde vol met jonge, hippe (en iets minder hippe) dansliefhebbers. De meesten hadden zich voor de gelegenheid netjes aangekleed. Anderen verschenen in outfits die het daglicht nauwelijks kunnen verdragen en daarom voor altijd zouden moeten worden weggestopt in de donkere krochten van de underground clubbing scene. Nee oké, zo erg was het niet, maar ik probeer hier een contrast te schetsen.
Ter ere van ADE speelden er drie acts in Het Concertgebouw. DJ Patrice Bäumel werd vergezeld door klokkenspelspeler Dominique Vleeshouwers, die samen een betoverend stukje muziek ten gehore brachten. Een mooi voorprogramma voor Het Nederlands Kamer Orkest, dat de nummers van DJ Henrik Schwarz in een klassiek jasje stak. Sommige tracks waren echt heel gaaf, tot kippenvel aan toe. Anderen vond ik te ingewikkeld, kon ik door de rare friemelgeluidjes tussendoor niet zo goed volgen. Maar al met al was het fantastisch om te zien en te beluisteren. Na de pauze volgde een optreden van Darkside, een DJ/zang/gitaar/piano-duo, dat een uur lang in het donker optrad. Ik ben er nog niet over uit wat ik hier nou precies van vond. Soms produceerden ze slechts geluid: muziek, melodie en beat waren ver te zoeken. Maar af en toe speelden ze een heel gaaf nummer, met een dikke beat en hypnotiserende geluidseffecten. De lichtshow maakte het helemaal af, al werden we bij vlagen verblind door stroboscopen en de weerspiegeling van superfelle lichten in een ronddraaiende spiegel.
Ik kan me voorstellen dat jullie na deze beschrijving niet heel veel wijzer zijn geworden over wat er zich op vrijdagavond in Het Concertgebouw afspeelde. Sorry, maar je had erbij moeten zijn ;). Het was een heel bijzondere avond, al was het alleen maar om met zo'n divers en 'anders dan normaal'-publiek op zo'n mooie, statige plek te zijn. We dronken nog een biertje op de after in de Spiegelzaal. Dansen op rood tapijt. En netjes om 01.00 uur op de fiets naar huis.
Ah wat een leuk blogje! En lijkt me vreselijk om op vrijdagmorgen met stinkende partygangers in een trein coupe te moeten staan!!
BeantwoordenVerwijderen