Stop this train*

Gisteren had ik twee fijne dates met verschillende vriendinnen: een lunch- en taartdate en een borrel- en burgerdate. Tijdens beide afspraakjes kwam hetzelfde gespreksonderwerp aan de orde, namelijk ouder worden. Los van elkaar kwamen mijn vriendinnen tot de conclusie dat de zo gevreesde, maar onvermijdelijke aftakeling begonnen is. We worden écht oud! Leuk dat dat me twee keer op een dag zo haarfijn duidelijk werd gemaakt. Op welke feiten werd mijn neus gedrukt? Lees en huiver.

1. Wilde stapavondjes zijn verleden tijd. We geven steeds vaker de voorkeur aan een brave borrel na werktijd. Of een klein drankje in de kroeg, ook prima. Maar wel graag op een christelijk tijdstip weer naar huis, want anders is het zonde van de volgende dag.
2. Die volgende dag is, als je dan tóch nog een keertje de bloemetjes hebt buitengezet, de hel op aarde. Want katers worden steeds erger naarmate je ouder wordt. En als je oud bent, vallen de katers je blijkbaar al lastig na slechts vier alcoholische versnaperingen. En katers zijn ook heel zonde van je dag.
3. Ik heb met vriendinnen gepraat over het al dan niet aflossen van mijn hypotheek. Dit behoeft geen verdere uitleg, me dunkt. 
4. Andere gespreksonderwerpen die de revue passeerden: vaatwasmachines, melkopschuim-apparaten, vacuüm opbergzakken (vreselijk handig!), favoriete smaken Nespresso, het doen van weekboodschappen en hoe heerlijk dat toch is en het dertigersdilemma.
5. Toen mijn moeder zo oud was als ik nu ben, was ze zwanger van mij. Slik.
6. Op de één of andere manier gaan gesprekken die ik voer tegenwoordig wel heel vaak over trouwen en kinderen krijgen. What's up with that? Ik ben nog maar net student-af! Oh, wacht...
7. Voor het naar bed gaan (op een alles behalve spannend tijdstip, uiteraard) trok ik nog even een paar grijze haren uit mijn hoofd. Ik heb gezworen mijn haar nooit te zullen verven, maar ben inmiddels de wanhoop nabij. Waarom zijn grijze haren dan ook meteen zo dik en stug en sprieterig? Ik wil dit niet.

Dus, stop mij maar in een verzorgingstehuis. Ik takel af, met rasse schreden. In december moet ik zelfs steunkousen gaan dragen. Maar daarover later meer, misschien. Voor nu vind ik troost in de gedachte aan de kassameisjes van de Albert Heijn. Zij vragen me nog regelmatig om mijn ID-kaart als ik mijn fles advocaat rode wijn wil afrekenen. Dat geeft de burger moed.

* John Mayer zingt een mooi liedje over ouder worden, met daarin één van mijn lievelingszinnen: "So scared of getting older, I'm only good at being young." Maar heus, zo erg is het nou ook weer niet. Behalve die grijze haren dan. En de katers. En dat dertigersdilemma.

Liebster Award

Ik kreeg een Liebster Award, dus ik besta! Dankjewel Ongevera, dat je mij getagd hebt. De Liebster Award waart volgens mij al jaren rond in blogland en is een soort aanmoedings'prijs' voor bloggers met minder dan 200 volgers. Daar ben ik er absoluut één van :). De regels van de Liebster Award zijn als volgt: 

De Liebster Award is bedoeld om beginnende of nog niet zo bekende bloggers meer bekendheid te geven en om een extra stimulans te geven om zo door te blijven gaan met het bloggen. Hij mag alleen uitgereikt worden aan blogs met minder dan 200 volgers (je kunt  hiervoor Bloglovin’ gebruiken). 

Als je genomineerd bent, doe je het volgende: 

1. Geef 11 feiten over jezelf.

2. Beantwoord de 11 vragen van diegene die je nomineerde.

3. Nomineer zelf 9 bloggers met 200 volgers of minder.

4. Stel deze 9 bloggers 11 vragen.

5. Breng de genomineerden op de hoogte van hun nominatie

6. Noem diegene die jou heeft genomineerd.

Er staat me een hoop te doen dus. Daar gaan we dan!

11 feiten over mij

1. Ik ben geboren in Friesland, maar woon nu in Amsterdam. Daartussen liggen vijf verhuizingen: naar Nieuwkoop, 'intern' in Nieuwkoop, naar Uithoorn, naar Utrecht en nu woon ik alweer 2 jaar in mijn lievelingsstad. Dit zijn gelijk 3 feiten in 1, hoppa!

2. Ik hou van opschrijfboekjes en agenda's. Mijn agenda voor 2014 ligt hier voor me op tafel en ik sta te popelen om er dingen in te schrijven. Dus, wie wel er volgend jaar met me daten?

3. Vorige week hebben we de ramen gelapt en ik geniet al de hele week van het kraakheldere uitzicht. Sowieso kan ik uren naar buiten kijken, naar de mensen die voorbij lopen en de onderbuurman die zijn goedkope kippetjes aan de man probeert te brengen. Naar buiten kijken is nu natuurlijk extra fijn met zo'n schoongewassen raam.

4. Ik ben een bange schijterd. Dingen die snel gaan vind ik eng, dingen die hoog zijn vind ik eng, dingen die kunnen breken vind ik eng, dingen die in de fik kunnen vliegen vind ik eng, ergens op beoordeeld worden vind ik eng, onweer vind ik eng, honden vind ik eng, zelfs het donker vind ik soms eng. Het is een wonder dat ik nog naar buiten durf. 

5. Ik wou dat ik gitaar kon spelen. En piano. En cello. Hoewel dwarsfluit kunnen spelen heus ook best leuk is.

6. Ik ben nog nooit buiten Europa op vakantie geweest.

7. Ik ben verslaafd aan een mannenserie. Sons of Anarchy heet het, en het gaat over een stoere mannen motorclub. Het is echt fantastisch, jongens. Gratis tipje van mijn kant!

8. Elke keer als ik in een huis van iemand kom waar ik nog nooit eerder ben geweest, krijg ik heel veel zin om mijn eigen huis opnieuw in te richten. Maar daar komt - story of my life - dan eigenlijk nooit iets van terecht.

9. Ik heb de boeken in mijn boekenkast op kleur gesorteerd. En daar word ik intens gelukkig van. Trouwens, ook de apps op mijn telefoon zijn op kleur gerangschikt. Verder heb ik geen last van OCD, hoor.

10. Tijdens mijn studie pedagogische wetenschappen heb ik een minor Nederlandse taalkunde gedaan. Heel leuk en interessant: een soort wiskunde, maar dan met taal. Misschien ga ik daar ooit nog wel weer eens wat meer mee doen. Schrijven, woorden, zinnen maken en ontleden: ik hou ervan. Tijdens de schrijfcursus op mijn werk ben ik steeds door het dolle heen als we oefeningetjes mogen doen. Passieve zinnen actief maken, en zo. Geef mij een paar velletjes met opdrachten en ik ben uren zoet.

11. Ik ben heel slecht met fietsen. Op de fiets ben ik bang om te vallen :') - dat mijn stuur verstrengelt raakt in het stuur van degene die naast me fietst, dat ik uit de bocht vlieg, dat ik met mijn wiel in de tramrails kom, dat ik een stoeprandje niet zie -, en bij het wegzetten of pakken van mijn fiets gaat er altijd wel wat mis. Ik kan niet bij m'n slot, stoot per ongeluk één fiets om waarmee ik een domino-effect veroorzaak, sla mijn slot keihard tegen m'n scheenbeen, stoot m'n hoofd tegen het stuur, schraap mijn handen langs mijn kapotte fietsbel. Ja jongens, het leven... Dat gaat dus niet over rozen.

De vragen van Vera

1. Wat was het moeilijkste wat je gedaan hebt in je leven?

Eh, deze vraag beantwoorden? Djeez Louise, wat een fijn begin van dit lijstje. Ik kan niet iets bedenken dat ik echt gedaan heb dat heel moeilijk was. Maar het begin van dit jaar was best wel een moeilijke periode voor mij. Zonder er zielig over te gaan zitten doen: ik hoop dat ik me nooit meer zo donker en dieptriest hoef te voelen. Nu ik eraan denk: misschien was het wel het moeilijkst om toe te geven dat het echt even niet goed met me ging.

2. Wil je rijk worden?

Maar natuurlijk. Ik wil er alleen niet heel hard voor hoeven werken. Want, nog een gezellig feitje: ik ben hartstikke lui.

3. Wat maakt jou aan het lachen?

Vrijwel alles.

4. Wat doe je tegen stress?

Ik wou dat ik kon zeggen: mediteren. Want dat was echt mijn voornemen. Komt niks van terecht, uiteraard. Al las ik tijdens stressvolle dagen wel korte momentjes in waarop ik even rustig ademhaal en stilsta. En verder: heel veel zuchten, tegen iedereen zeggen dat ik stress heb, af en toe in huilen uitbarsten en wachten tot het over is.

5. Houd je van ontbijten? Zoja, wat eet je?

Ik hou niet bijzonder veel van ontbijten, maar heb het absoluut nodig. Als ik niet meteen iets eet nadat ik ben opgestaan, ga ik van m'n stokje. Jarenlang at ik twee bruine boterhammen met hagelslag als ontbijt, maar inmiddels eet ik bijna elke dag een kommetje yoghurt met muesli en een beetje honing. Soms havermout, en heel soms toch nog die boterhammen met hagelslag. En elke zondag 2 croissantjes met kaas uit de oven.

6. Wat is de mooiste film die je hebt gezien?

Oei, wat moeilijk! Ik ben toch nog steeds wel verslingerd aan Lord of the Rings, maar vond bijvoorbeeld ook Into the Wild een hele mooie film. En De Kleine Zeemeermin. Kortom: dit weet ik echt niet :P

7. Wie inspireert jou?

Iedereen die z'n hart volgt en doet wat 'ie écht wil.

8. Hoe ziet een ideale dag van jou eruit?

Op dit moment, geredeneerd vanuit de state of mind & body waarin ik me nu bevind: in bed of op de bank, met veel thee en chocola en Sons of Anarchy. De hele dag, ja.

9. Welke huishoudelijke taak vind je het minst leuk?

Het schrobben van de douche. En daardoor doe ik dat te weinig en dat maakt het, als ik het dan écht weer even moet doen, natuurlijk een nog helser karwei.

10. Met wie zou je wel vrienden willen zijn?

Ik ben geloof ik heel blij met de vrienden die ik nu heb, want ik kan werkelijk niemand bedenken. Vriendin zijn van een celeb lijkt me uiterst vermoeiend, bovendien. Maar een leuke schrijver of mindfulness goeroe lijkt me nog wel wat. 

11. Om welke blunder van jezelf kon je het hardst lachen?

Bij vragen over blunders kan ik er eigenlijk altijd maar eentje bedenken. Namelijk dat ik in een overvolle bus van de skipiste naar het huisje het been van mijn toenmalige vriendje dacht te liefkozen met mijn hand, terwijl ik in werkelijkheid het been van een klasgenootje betastte. Lachen, gieren, en het schaamrood op m'n kaken.

Ben ik een onmens als ik het hierbij laat en verder niemand tag? Ik volg namelijk haast alleen maar grote blogs en vind het stom om mensen te taggen die ik helemaal niet 'ken'. Dus ja, ik ben wel weer de party pooper. Wel vond ik het een eer om de Liebster Award te mogen ontvangen, en was het erg leuk om deze 22 feitjes over mij met jullie te delen! Doe er je voordeel mee, zou ik zeggen.

Dansen in Het Concertgebouw

bron foto

Vrijdagmorgen stapte ik, zoals bijna elke werkdag, om 7.45 uur op Amsterdam Amstel in de trein. Het was druk. Té druk voor een vrijdag. Eén blik op de passagiers die lamlendig in hun stoelen hingen was genoeg om deze drukte te verklaren: de trein zat vol met die hard feestbeesten die huiswaarts keerden na een nachtje knallen op het Amsterdam Dance Event (ADE). De coupé waarin ik chagrijnig stond te zijn (werken op vrijdag is tot daaraan toe, maar dan ook nog moeten stáán in de trein, pfff) stonk naar bier en sigaretten. Sommige feestgangers hingen dubbelgevouwen en diep in slaap in hun stoel. Anderen hadden duidelijk nog genoeg drugs - of adrenaline, maar who am I kidding - in hun lijf om wakker te blijven. Een vreemd contrast met de fris gedouchte en in pak gehesen forenzen, op weg naar hun werk.

Diezelfde vrijdag maakte ik 's avonds weer deel uit van een mooi contrast. Het Concertgebouw stroomde vol met jonge, hippe (en iets minder hippe) dansliefhebbers. De meesten hadden zich voor de gelegenheid netjes aangekleed. Anderen verschenen in outfits die het daglicht nauwelijks kunnen verdragen en daarom voor altijd zouden moeten worden weggestopt in de donkere krochten van de underground clubbing scene. Nee oké, zo erg was het niet, maar ik probeer hier een contrast te schetsen.

Ter ere van ADE speelden er drie acts in Het Concertgebouw. DJ Patrice Bäumel werd vergezeld door klokkenspelspeler Dominique Vleeshouwers, die samen een betoverend stukje muziek ten gehore brachten. Een mooi voorprogramma voor Het Nederlands Kamer Orkest, dat de nummers van DJ Henrik Schwarz in een klassiek jasje stak. Sommige tracks waren echt heel gaaf, tot kippenvel aan toe. Anderen vond ik te ingewikkeld, kon ik door de rare friemelgeluidjes tussendoor niet zo goed volgen. Maar al met al was het fantastisch om te zien en te beluisteren. Na de pauze volgde een optreden van Darkside, een DJ/zang/gitaar/piano-duo, dat een uur lang in het donker optrad. Ik ben er nog niet over uit wat ik hier nou precies van vond. Soms produceerden ze slechts geluid: muziek, melodie en beat waren ver te zoeken. Maar af en toe speelden ze een heel gaaf nummer, met een dikke beat en hypnotiserende geluidseffecten. De lichtshow maakte het helemaal af, al werden we bij vlagen verblind door stroboscopen en de weerspiegeling van superfelle lichten in een ronddraaiende spiegel.

Ik kan me voorstellen dat jullie na deze beschrijving niet heel veel wijzer zijn geworden over wat er zich op vrijdagavond in Het Concertgebouw afspeelde. Sorry, maar je had erbij moeten zijn ;). Het was een heel bijzondere avond, al was het alleen maar om met zo'n divers en 'anders dan normaal'-publiek op zo'n mooie, statige plek te zijn. We dronken nog een biertje op de after in de Spiegelzaal. Dansen op rood tapijt. En netjes om 01.00 uur op de fiets naar huis.

Tune tuesday: Orlando

Twee jaar geleden speelde Orlando in een superfancy studentkamer in Amsterdam tijdens Stukafest. Ik was meteen verkocht, want zangeres Tessa is zo'n jaloersmakend leuk muzikaal hipstermeisje met een prachtige stem, en had een appetijtelijke gitaristnaast zich. Ik ben soms best een beetje oppervlakkig als het om muziekkeuze gaat. En op het podium ziet iedereen er tien keer zo sexy uit.

Maar serieus, Orlando maakt echt hele fijne muziek met vaak hele leuke teksten. De titel van hun debuutalbum is 'The early warning company', naar het gelijknamige liedje. Het gaat over een organisatie die er ineens voor je is als je dreigt een verkeerde keuze te maken. Ik zeg: gat in de markt!

Twee weken geleden speelde Orlando in de kleine zaal van Paradiso. De blazers, de meerstemmigheid, de leuke liedjes: ik vond het tof. Jammer dat de teksten niet zo goed te verstaan waren en dat Tessa haar stem niet altijd goed gebruikte. Lekker voluit zingen, meid. Je stem is het mooist op z'n helderst. Ondanks dat heb ik me uitstekend vermaakt. En toen ze een cover speelden van een prachtig nummer van mijn favoriete band The National, pinkte ik bijna een traantje weg.

De gelukkige huisvrouw: menu planning

In mij huist een kneuterige huisvrouw. Voor de net- en schoonheid van mijn huis zou het fijn zijn als ze zich iets vaker liet zien. Ik voed haar met blogs over homemaking, printables die ik tegenkom op Pinterest en allerhande organizing tips die ik via via via vind. Maar meestal blijft het dus vooral bij plaatjes kijken of tips van andere huisvrouwen lezen. "Oh, súper handig," denk ik dan altijd. En verder verandert er niks in mijn vaak rommelige en meestal een beetje smoezelige huisje. (Zo klinkt het wel heel erg. Maar ik vind het bij ons thuis eigenlijk nooit netjes en schoon genoeg). 

Sinds ik samenwoon (ruim 2 jaar nu - wow!), wil ik al doen aan menu planning. Het lijkt me zo heerlijk om niet iedere dag op of uit het werk na te hoeven denken over wat we nu toch weer moeten eten. En dan ook nog rammelend van de honger en gaar van de treinreis boodschappen te moeten doen in een overvolle Albert Heijn. Wat een hemel moet het zijn om thuis een goed gevulde koelkast aan te treffen, met daarin alles wat je nodig hebt om - ik noem maar wat - een oosters pompoensoepje in elkaar te flansen. Toch kleven er aan het plannen van je avondeten volgens mij ook nadelen. Want hoe weet je nou op de dag zelf waar je zin in hebt? En misschien heb je op woensdag wel helemaal geen zin om uitgebreid te koken, terwijl er precies dan een of ander fancy hoofdgerecht op de planning staat. Als tip kreeg ik: plan niet je hele week vol en ga flexibel met je dagen om. Dan is het prima te doen. En dus stelde ik vandaag mijn eerste (halve) weekmenu samen en deed ik de meeste boodschappen die ik ooit in één keer gedaan heb.

Tot en met dinsdag weet ik nu dus precies wat ik ga eten. Twee keer smullen van eerder genoemde soep, deze lauwwarme pastasalade met zalm uitproberen en op dinsdag (of een andere dag van de week - niet te streng zijn!) maak ik mijn all time favourite stamppot andijvie. Ik ben benieuwd hoe het bevalt en of ik dit een beetje vol kan houden. Mijn innerlijke huisvrouw is in ieder geval weer even tevreden gesteld.

Hebben jullie nog tips voor maaltijden die ik aan mijn toekomstige weekmenu's kan toevoegen?

Afstoffen

bron foto

Oh nee toch! Ik wist wel dat ik al een tijdje niet meer geblogd had, maar dat ik sinds half juni niet meer geschreven heb... Daar breekt m'n klomp van. Want dat stond dus helemaal niet in de planning. Ik wilde juist méér bloggen, niet minder dan ik ooit gedaan heb. Oké, zo'n dieptepunt is dit nou ook weer niet, maar ik was juist zo goed op dreef.

Deels was dat te wijten (of te danken) aan het feit dat ik wat minder werkte en dus meer tijd had om stukjes te schrijven. Nu werk ik weer volledig. Of nou ja, 32 uur. Genoeg tijd om twee keer per week een blogje te produceren, zou je denken. Maar niet dus. Het ontbreekt me vaak aan inspiratie, maar vooral aan het lef om gewoon maar wat neer te typen. Achter mijn laptop te gaan zitten en te schrijven. Wat er maar in me op komt. Of om een idee dat ik al heel lang heb eens echt goed uit te werken. Hoe langer een idee in mijn hoofd ronddwaalt, hoe stommer ik het ga vinden. Ik schreef volgens mij al eens eerder de tip aan mezelf om alle inspiratie en ideetjes die ik heb direct te noteren. Dáár komen blogposts van.

Dan had ik in de afgelopen maanden stukjes geschreven over Best Kept Secret Festival, het fijne weekendje Lissabon met Jessica, de mindfulness training die ik volgde en waar ik heel veel aan heb gehad, mijn heerlijk kneuterige kampeervakantie in Frankrijk, de fijne feestjes Shoeless Magneet, Valtifest en Geknaekt, de bruiloft van mijn schoonzus, restauranttip Reuring, de reünie van mijn middelbare school en waarom de herfst soms eigenlijk best leuk is (behalve vandaag want vandaag regent het alleen maar). Tussendoor had ik receptjes kunnen delen en kunnen uiteenzetten over mijn wens om aan menuplanning te doen. Maar om die stukjes allemaal nu nog te schrijven... Dat voelt een beetje als mosterd na de maaltijd. 

Vandaag nam ik via mijn werk deel aan een schrijfcursus. Dat heeft mijn liefde voor woorden, schrijven, taal weer aangewakkerd. En dus plemp ik hier zomaar weer wat neer. Om gewoon zomaar weer eens wat te typen. Zomaar wat leuke woorden achter elkaar te zetten. Gewoon een klein beetje van mijn leven te delen. Te schrijven om het schrijven, en niet om wat ik zeg. Blogger.com afstoffen. Inspiratie aanwakkeren. Bij dezen.